نامگذاری ترکیبات کوالانسی و مولکولی
ترکیباتی که اتم‌های سازندۀ آنها نافلزها هستند، دارای نیروی بین اتمی کوالانسی بوده و اغلبا مولکول تشکیل می‌دهند.
در نامگذاری ترکیبات مولکولی از پیشوندهای یونانی به ازای تعداد اتم‌ها (زیروند آنها) استفاده می‌کنیم، که اعداد یونانی عبارتند از:
به عنوان مثال نام مولکول N2O4 می‌شود: دی نیتروژن تترا اکسید، چون 2 تا نیتروژن داریم که طبق جدول می‌شود دی نیتروژن و 4 تا اکسیژن می‌شود تترا اکسید. دلیل اینکه به جای واژه اکسیژن از اکسید استفاده می‌کنیم این است که مطابق توضیحات فصل اول در مقالۀ نامگذاری، نام ماده آخر را با پسوند _ید می‌آوریم.
موردی را که باید در نامگذاری ترکیبات مولکولی به خاطر بسپاریم این است که برای اولین اتم اگر تعدادش 1 بود از پیشوند مونو استفاده نمی‌کنیم:
مثلا نام CO2 می‌شود: کربن دی اکسید، و به آن نمی‌گوییم مونو کربن دی اکسید.
ولی پشوند مونو برای اتم‌های غیر از اتم اول (اگر تعدادشان یکی بود) استفاده می‌شود، به عنوان مثال نام CO می‌شود: کربن مونوکسید، یا نام NO می‌شود: نیتروژن مونوکسید
حال سوالی که پیش می‌آید این است که از کجا متوجه شویم چه ترکیبی یونی است و چه ترکیبی کوالانسی یا مولکولیست، که در مورد در فصل 1 توضیح داده شد ولی به طور مختصر ترکیباتی که از فلز و نافلز تشکیل شده‌اند، یونی هستند و ترکیباتی که منحصرا از نافلزها ساخته شده‌اند کوالانسی و اغلبا مولکولی هستند، به طور مثال تمامی مواد بالا که نامگذاری شدند نافلز محسوب می‌شوند، پس کوالانسی هستند و دارای مولکولند.
