مدل اتمی بور

به طور کلی زمانی که الکترون در نزدیک‌ترین مدار به هسته قرار دارد، اتم پایدار یا آرام است.

اگر بخواهیم این الکترون را از یک جای نزدیک به هسته به مدارهای دورتر بفرستیم اتم ناپایدار یا عصبانی یا برانگیخته می‌شود؛ پس باید به اتم انرژی بدهیم تا از هسته دور شود، و از حالت آرام به حالت ناآرام تبدیل شود.

ولی زمانی که الکترون یک اتم از مدارهای دور به مدارهای نزدیک برمی‌گردد یعنی اتم از حالت ناپایدار به حالت پایدار یا آرام دوباره تبدیل می‌شود و به خاطر آرام شدنش به ما انرژی یا جایزه می‌دهد که این انرژی می‌تواند به صورت فوتون (نور) باشد.

هرچه الکترون از مدار نزدیک به هسته به مدارهای دورتر برود انرژی بیشتری می‌گیرد و اتم برانگیخته‌تر می‌شود، و هرچه الکترون از مدارهای دورتر به مدارهای نزدیک‌تر به هسته برگردد انرژی بیشتری آزاد می‌کند و اتم پایدارتر می‌شود.