قطبیت پیوند کوالانسی
پیوند بین اتمی کوالانسی به دو حالت قطبی و ناقطبی تقسیم می‌شود.
با وجود به اشتراک گذاشتن الکترون در پیوند کوالانسی، توزیع الکترون‌ها در اطراف اتمی که نافلزتر است، بیشتر هست.
منظور از اتم نافلزتر، یعنی نافلزی که تمایل بیشتری به گرفتن الکترون دارد.
می‌دانیم که پیوند کوالانسی میان دو نافلز شکل می‌گیرد، و الکترون‌هایشان را با هم به اشتراک می‌گذارند، حال همان طور که گفته شد هرچه یک نافلز قوی‌تر باشد (الکترون گیرنده‌تر باشد) الکترون‌ها را بیشتر سمت خود می‌کشد.
اما این توزیع بار به اندازه پیوند یونی نمی‌باشد (کمتر از توزیع بار در پیوند یونی است). به همین دلیل در یک پیوند کوالانسی قطبی، اتمی که کمتر نافلز است (یا کمتر تمایل به گرفتن الکترون دارد)، بار جزئی مثبت (δ+) می‌گیرد و اتمی که بیشتر نافلز است (یا بیشتر تمایل به گرفتن الکترون دارد) بار جزئی منفی (δ-) می‌گیرد؛ از طرفی زمانی که پیوند کوالانسی ناقطبی باشد، توزیع بار میان دو اتمی که با هم پیوند زده‌اند، به طور یکسان خواهد بود. پس می‌توانیم توزیع بار الکترونی در پیوند یونی و کوالانسی قطبی و کوالانسی ناقطبی را به صورت زیر نشان بدهیم:
همانطور که می‌بینیم بیشترین توزیع بار مربوط به ترکیب‌های یونی می‌باشد که فلز را با یون مثبت و نافلز را با یون منفی نشان می‌دهیم مانند NaCl؛ و توزیع بار کمتر، مربوط به پیوند کوالانسی قطبی می‌باشد که اتم نافلزتر بار جزئی منفی (δ-) و اتمی که کمتر خاصیت نافلزی دارد بار جزئی مثبت (δ+) می‌گیرد، مانند HCl و در آخر پیوند کوالانسی ناقطبی که توزیع بار به طور یکسان میان نافلزها انجام می‌شود و اغلباً هر دو نافلز یکسان می‌باشد، مانند: H2 , Cl2 , O2
در شیمی 2 به مولکول‌هایی که از دو اتم متفاوت ساخته شده‌اند (مانند HCl) مولکول‌های ناجور هسته می‌گفتیم و به مولکول‌هایی که از دو اتم یکسان ساخته شده‌اند (مانند H2) مولکول‌های ناجور هسته می‌گفتیم؛ پس می‌توان گفت نیروی بین اتمی در یک مولکول ناجور هسته از نوع کوالانسی قطبی هست و نیروی بین اتمی در یک مولکول جور هسته، نوع کوالانسی ناقطبی محسوب می‌شود.
