رادیو ایزوتوپ

رادیو ایزوتوپ‌ها آن دسته از ایزوتوپ‌های عناصر هستند که:

ناپایدار هستند.

درای نیمه عمر هستند.

دچار فروپاشی می‌شوند.

توازنی میان نوترون‌ها و پروتون‌های درون هسته وجود ندارد (معمولا زمانی که نسبت تعداد نوترون‌ها به تعداد پروتون‌های درون هسته بزرگتر یا برابر 1.5 باشد، آن ایزوتوپ ناپایدار (رادیو ایزوتوپ) است)

به آنها ایزوتوپ‌های پرتوزا نیز می‌گویند.

علاوه بر خطرناک بودن رادیو ایزوتوپ‌ها، کاربردهای زیادی در پزشکی، کشاورزی، و سوخت در نیروگاه‌های اتمی دارند.

عنصر تکنسیم ₄₃Tc دارای رادیو ایزوتوپ ⁹⁹Tc است که در تصویربرداری پزشکی (عکس‌برداری از غدۀ تیروئید) استفاده می‌شود.

ایزوتوپ‌های عنصر اورانیوم ₉₂U رادیوایزوتوپ هستند، که معروف‌ترین آنها ²³⁵U می‌باشد که پرکابرد است (سوخت راکتورهای هسته‌ای) که در حالت طبیعی درصد فراوانی آن خیلی کم است (کمتر از 0.7%) و با استفاده از دستگاه سانتریفیوژ درصد فراونی آن را بالا می‌برند، که به این فرایند غنی‌سازی اورانیوم گویند.

سوال: حالا با توجه به ویژگی‌های رادیوایزوتوپ‌ها میتونی بگی کدوم ایزوتوپ‌های عنصر هیدروژن، رادیوایزوتوپ محسوب میشن؟